Gezeur om een verwijsbriefje....

Ik ben niet snel geïrriteerd, maar na een telefoongesprek met de assistente van de huisarts bereikte ik echt bijna m'n kookpunt...
Het zit zo... Een jaar of 4 geleden heb ik me door laten verwijzen naar de dermatoloog omdat ik een rozig plekje tussen m'n borsten had, wat maar niet wegging. Nadat een biopt van dit plekje op kweek was gezet, kreeg ik het nieuws dat dit een basaalcelcarcinoom was, de minst kwaadaardige vorm van huidkanker. Wel even schrikken, maar nadat dit plekje operatief verwijderd is, is er alleen nog een klein litteken achtergebleven. Helaas moest ik 1,5 jaar later nogmaals onder het mes, omdat er zo'n zelfde plekje in m'n hals zat. Hoewel het een vorm van huidkanker is, die niet of nauwelijks uitzaait en niet levensbedreigend is, zorg ik sindsdien dat ik een dagcrème gebruik met een beschermingsfactor, maak ik geen gebruik meer van de zonnebank en hou ik m'n huid goed in de gaten. Begin vorig jaar ben ik nog een keer langs geweest voor een plekje net onder m'n haargrens, maar dit kon gelukkig behandeld worden met stikstof.
Nu heb ik al een hele tijd een bruinrood plekje op m'n linkerwang, dat ik niet helemaal vertrouw. Ik heb het idee dat het langzamerhand groter wordt, dus vorige week heb ik de dermatoloog gebeld voor een afspraak. Omdat ik de afgelopen jaren de afspraak rechtstreeks met de poli heb gemaakt, zonder een verwijsbrief van de huisarts, heb ik deze weg nu weer bewandeld. In tegenstelling tot de voorgaande keren kon ik nu snel terecht, a.s. vrijdagmiddag werd ik op de poli Dermatologie verwacht. Omdat het langer dan een jaar geleden is dat ik daar ben geweest, moest ik wel een verwijsbriefje meebrengen. Ik dacht dat dit niet zo'n probleem moest zijn, maar dat bleek het helaas wel... Misschien een beetje naïef, maar volgens mij staat er in mijn dossier dat ik al twee keer geopereerd ben aan huidkanker; is het dan heel gek dat ik dacht ik via de telefoon aan kon geven dat ik graag een verwijsbriefje op wilde komen halen? Dit ging dus mooi niet door, van de assistente kreeg ik te horen dat "de dokter graag zelf even wil kijken". Oke dan, vooruit maar, maar helaas was dat deze week niet meer mogelijk. Ook niet nadat ik uitgelegd had dat ik al een afspraak had staan, maar "die moest ik dan maar verplaatsen". Echt, hoe bureaucratisch?? Ik snap dat de gezondheidszorg zich aan regeltjes moet houden, maar ik wil sowieso naar de dermatoloog, ook al zegt m'n huisarts dat het niet nodig is (ben nog even vergeten te vermelden dat de huisarts het eerste plekje verkeerd heeft ingeschat, kon volgens haar geen kwaad...). Nu moet ik volgende week donderdag voor de huisarts verschijnen en kan ik halverwege januari pas bij de dermatoloog terecht. Geen wereldramp, maar ik ga volgende week toch eens een hartig woordje praten met de huisarts!!

Aftellen.... en opnieuw beginnen!

Nog twee werkdagen te gaan, dan neem ik echt afscheid van m'n huidige collega's en ga ik aan een nieuwe uitdaging beginnen. Sinds ruim 2,5 jaar werk ik op de afdeling verkoop binnendienst van een bedrijf dat kunststof tubes produceert voor cosmetica-, food en industriële producten. Daarvoor heb ik bijna 20 jaar in de zuivelsector gewerkt, maar toen ik de 40 naderde en toch ook wel eens wat anders wilde, ben ik bij dit bedrijf terecht gekomen. Hoewel ik hier binnen  ben gekomen met de taak om de afdeling verkoop binnendienst op te zetten, heb ik op heel veel stoeltjes gezeten. Van het boeken van facturen tot het verzorgen van de personeelsadministratie, overal mocht ik me mee bemoeien, heerlijk! Ondertussen zijn er voor al deze werkzaamheden nieuwe collega's binnengehaald en is het bedrijf enorm gegroeid. Een hele goede zaak natuurlijk, maar ik mis m.n. het (internationale) klantencontact, wat de verkopers hier allemaal zelf willen doen en ik kon m'n voldoening niet meer halen uit m'n huidige werkzaamheden.
Eind oktober werd ik gebeld door Bert, die ik begin dit jaar heb ontmoet tijdens een Nieuwjaarsborrel bij kennissen van ons en die een (familie)bedrijf runt in het veredelen van allerlei soorten zaden. Tijdens de borrel hebben we heerlijk zitten kletsen over onze werkzaamheden en liet hij doorschemeren dat hij ook graag iemand als ik in zijn bedrijf zou willen hebben. Helaas was het bedrijf er op dat moment niet klaar voor, maar omdat m.n. de export de laatste tijd enorm is gegroeid, vroeg hij me in dit telefoongesprek of ik misschien een keer een kop koffie wilde komen drinken.
Van het een kwam het ander, er werd me een ontzettend leuke baan aangeboden waar ik na een aantal goeie gesprekken volmondig JA op heb gezegd. Hoewel ik vreselijk veel zin heb om volgende week aan m'n nieuwe baan te beginnen, ben ik een enorme muts als het aankomt op afscheid nemen. Ik zie al dagen op tegen woensdagmiddag als ik m'n sleutels e.d. in moet leveren, maar wie A zegt.... Hoe groot was dan ook m'n verbazing toen ik vanmiddag vlak voordat ik wegging, gebeld werd door één van m'n collega's met het verzoek om even naar de kantine te komen. Nietsvermoedend liep ik met m'n vuile kopjes de kantine in, waar al m'n collega's in het donker bij elkaar zaten.... Na de "SURPRISE" kreeg ik kado's, dikke zoenen en werd ik door iedereen bedankt voor de afgelopen 2,5 jaar. Ik val niet zo snel stil, maar toen stond ik toch even met m'n mond vol tanden.... Zou bijna gaan twijfelen... Bedankt lieve collega's!!!

Isoleren die handel!

Om maar met de deur in huis te vallen... dit is onze slaapkamer zoals-ie er vanochtend uit zag. Helemaal blij mee, moet nog wel het een en ander aan gebeuren, maar vloer, plafond en muren kunnen voorlopig nog een aantal jaar mee.
Op dit moment ziet onze slaapkamer er zo uit:

Op zich ook best een leuk dessin, maar we gooien hier toch nog maar wat gipsplaten en een leuk behangetje tegenaan :-). 
Waarom hieraan beginnen, zou je denken? Oorzaak van deze kleine "verbouwing" is het feit dat we nogal luidruchtige buren hebben. Aangezien we in een middenwoning uit de jaren '50 wonen, zijn de vloeren nog van hout en van geluidsisolatie hadden ze in die tijd nog helemaal niet gehoord. Tot een jaar of 5 geleden was dit helemaal geen probleem; aan de linkerkant hebben we buren, waar we een warme band mee opgebouwd hebben en waar we jaarlijks mee op wintersport gaan en aan de rechterkant woonde een buurvrouw op leeftijd, die alleen de radio op 10 had staan als de batterijen van d'r gehoorapparaat leeg waren. Maar ja, oudere mensen worden nog ouder en op een bepaald moment werd het voor haar verstandiger om naar een aanleunwoning te verhuizen. Toen begon de "ellende"..... een verbouwing die ruim een jaar geduurd heeft, kleine kinderen die veel meer herrie maken dan een dame op leeftijd en een compleet andere kijk op wat normaal is tijdens een verbouwing en wat vooral niet. Maar goed, je krijgt er mee te maken en probeert er het beste van te maken. Na ruim 5 jaar lang op vooral zaterdagochtend (te) vroeg wakker te worden door mensen, die de trap op en af racen (op klompen volgens mij!) en de deuren niet dicht doen, maar dicht gooien, was vooral manlief het zat. Uit ervaring weten we dat praten niet werkt, dus dan maar een complete voorzetwand tegen de muur. Zometeen de gipsplaten er tegenaan, hopelijk kunnen we morgenochtend wat langer blijven liggen!!

Zomaar een vrije donderdag....

Wat kan dat toch heerlijk zijn, zo'n onverwachte vrije dag! Op dit moment ben ik aan het afronden bij m'n huidige werkgever om op 2 december a.s. te beginnen bij m'n nieuwe werkgever. Ik heb nog wat vrije dagen staan, maar omdat ik m'n werk netjes over wil dragen, hebben we besproken dat ik in principe werk tot eind november en m'n vrije dagen uitbetaald worden. Ik werk op maandag, dinsdag en woensdag de hele dag en donderdag alleen 's ochtends.
Omdat de overdracht van m'n werkzaamheden zeer voorspoedig verloopt en ik gistermiddag m'n best moest doen om mezelf bezig te houden tot ik naar huis mocht, heb ik mezelf vandaag op een vrije dag getrakteerd. Heerlijk! Vanochtend gelijk met m'n dochter uit bed gestapt en toen zij naar school vertrokken was, heb ik me uitgeleefd in de woon- en badkamer. Daarna boodschappen gedaan, een bakkie koffie gedronken bij m'n ouders en vanaf half 11 lag de dag nog helemaal voor me.... Veel gelezen, geluierd, Netflix gekeken en blogjes gelezen en vanavond heerlijk gekookt voor ons drietjes: tagliatelle met Boursin, rucola en spekjes

Net nog even de allerlaatste aflevering van Arne Dahl gekeken en zometeen naadloos door naar Expeditie Robinson. En weet je wat het leuke is.... morgen heb ik nog zo'n dag!!

Hardlopen

Ik kan wel zeggen dat ik m'n hele leven al redelijk sportief bezig ben. Ik handbal al meer dan 30 (!!) jaar en heb tot dit seizoen altijd twee keer in de week getraind en in het weekend een wedstrijd gespeeld. Tijdens de "zomerstop" van juni tot augustus hield ik m'n conditie op peil door af en toe een rondje hard te lopen. Nu ik dit seizoen maar één keer in de week train en in het weekend een wedstrijd speel, blijven er nog een aantal avonden over om hard te lopen. Voor het eerst sinds jaren heb ik een complete hardloopoutfit voor zomer en winter in de kast liggen en ga ik met steeds meer plezier op m'n hardloopschoenen de deur uit. Meestal loop ik één of twee keer in de week een kilometer of 5, maar eigenlijk wil ik wel wat langere afstanden gaan lopen. Als ik al die leuke hardloopblogs lees over de Zevenheuvelenloop, de Color Run, de Dam tot Dam en de marathon van Berlijn of zelfs New York wordt het me duidelijk dat ik mezelf een doel moet stellen.... Ik ga rustig aan inzetten, ik wil binnen nu en twee maanden een keer 10 km gelopen hebben. Mooi streven toch?!

Marktplaats

                      

Ik heb het toch weer een keer geprobeerd..... Nadat ik m'n buurvrouw voorbij had zien komen met onwijs leuke laarsjes ("voor een paar euro gekocht op Marktplaats") en m'n vriendin na een compliment riep "Meid, 2 euro via Marktplaats" ben ik toch ook weer eens gaan snuffelen op deze veilingsite.
Mijn man gebruikt Marktplaats regelmatig voor het kopen en verkopen van apparatuur voor z'n band, tot op heden gelukkig zonder problemen. Sinds ik € 90,- kwijtgeraakt ben aan Uggs, die never nooit niet geleverd zijn en de advertentie voor gave sneaker wedges waar ik een bod op had gedaan na een week verwijderd is door de verkoper, ben ik redelijk huiverig geworden voor het bieden op met name kleding. Ik betrap mezelf er wel op dat ik toch regelmatig even door de aangeboden Marktplaats kleding snuffel en zelfs ook wel wat items als favoriet markeer, maar tot afgelopen vrijdag heb ik geen bod meer gedaan. Afgelopen vrijdag kwam ik een stoer spijkerrokje dat ik te leuk vond om te laten lopen, dus nadat ik een bod heb gedaan en wat heen en weer heb gemaild met de verkoopster, mag ik mij de nieuwe eigenares noemen. Geld overgemaakt, berichtje ontvangen dat het geld aan de andere kant ontvangen was en helaas vanavond een berichtje van de verkoopster met de mededeling dat haar man zo slim was om het pakketje zonder postzegels in de brievenbus te gooien.... Dat heb ik weer.....

Spannend!

Nou, daar gaat-ie dan.... M'n eerste berichtje op m'n eigen blog! Loop al enige tijd met het idee om hieraan te beginnen, maar vind het best nog wel een beetje spannend!

Sinds een jaar of 2 volg ik via Bloglovin een behoorlijk aantal lifestyle, beauty, woon- en kookblogs, maar het valt me op dat deze zo goed als allemaal geschreven worden door jonge meiden. Nu ben ik met m'n 43 jaar natuurlijk ook nog niet oud ;-), maar er zijn weinig blogs te vinden voor de "jong belegen" vrouw. Misschien heb ik het helemaal mis, maar ik ben ze nog nauwelijks tegengekomen!

Hoewel ik geen leven heb wat nou direct meeslepend, boeiend of werelds te noemen is, heb ik wel een brede interesse. Van boeken tot koken, van tv-series tot beauty, eigenlijk zijn er weinig zaken te noemen die ik écht niet interessant vind. Het lijkt me leuk om zo nu en dan over uiteenlopende onderwerpen te schrijven, voor nu ga ik eerst eens uitvogelen hoe ik m'n blog een beetje op kan leuken....